Zielona narzuta patchworkowa - pierwsze bloki

W sobotę, czyli wczoraj, uszyłam 3 z 12 bloków do zielonej narzuty. Szyło się bardzo przyjemnie, chociaż zaczęło się nieciekawie. Otóż pękł mi w Łuczniku pasek napędowy od nawijania szpulki, dzięki czemu nie mogłam nawinąć sobie odpowiedniej nici do bębenka. Na szczęście udało się go skleić za pomocą kropelki, niemniej jednak będę musiała kupić nowy, stary długo nie wytrzyma - jest cały sparciały.

Na początek wybrałam bloki, które wydawały się łatwe i szybkie, czyli numery 2, 3 i 4 ze schematu. Niestety, okazało się to dość mylące. Blok nr 4 na przykład, składał się z 37 elementów, chociaż wyglądał niewinnie i wydawało się, że jest bardzo prosty.

Dokładnie skrojone bloki szyje się bardzo fajnie, a co najważniejsze, jeśli robi się to uważnie, to całość jest przyzwoicie równa. Inaczej niż przy poprzednich blokach, postanowiłam nie szyć na czuja, tylko spinać, choćby w 2 miejscach, elementy szpilkami ze sobą, Dzięki temu materiał mniej mi uciekał. Precyzyjnie poustawiałam sobie też nacisk stopki i naciąg nici - niespodzianka, ma to jednak istotne znaczenie. Przy pierwszym przeszyciu materiał mi się bardzo ślizgał i uciekał na boki, a po regulacji ładnie i elegancko maszyna szyje równo po prostej. Stopka do obszywania dziurek okazała się również niezastąpiona jeśli chodzi o odległość 1/4 cala na zapas szwu - po przesunięciu igły w prawo można jechać krawędzią stopki po brzegu materiału i dokładnie tyle zapasu wychodzi.

Doszłam też do wniosku, że do pracy przy samym zszywaniu bloków przydałaby się mała mata (taka 30x30) plus malutka podkładka do prasowania, Może za jakiś czas sobie taki zestaw sprawię, na razie zorganizowałam kącik do szycia w taki sposób, żeby deskę i żelazko mieć zaraz koło maszyny.

Podsumowanie czasu spędzonego do tej pory nad narzutą: